قرار بود مقام معظم رهبری در ساعت مشخص به منزل یکی از علما تشریف بیاورند. پانزده دقیقه از وقت مقرر گذشت و آقا بعد از یک ربع تاخیر تشریف آوردند.
آن شخص با کنایه به آقا گفتند: شما چند دقیقه تاخیر داشتید.
آقا فرمودند: بله ما به دیدن خانواده شهدا که می‌رویم، معمولا اگر در یک کوچه چند خانواده شهید باشند به همه آنها سر می‌زنیم. در کوچه‌ای که ما رفته بودیم، از قبل گفته بودند دو خانواده شهید حضور دارند. بعد معلوم شد خانواده شهید دیگری نیز حضور دارند. تاخیر ما به این علت بود.
این آقا درک نکرد و گفت: این کارها برای جذب قلوب بد نیست. یعنی شما این کارها را برای جذب قلوب می‌کنید.
مقام معظم رهبری با یک حالت جدی فرمودند: شما اسمش را هر چه می‌خواهید بگذارید ولی آقای فلانی بدانید اگر این خانواده شهدا نبودند، اگر این خون‌های پاک نبود این عمامه بر سر بنده و جنابعالی نبود.

در روزهای آخر عمر حضرت محمد(ص) فرشته وحی از جانب خدا خدمت پیامبر رسید و فرمود: خداوند تبارک و تعالی به من امر کردند نزد شما بیایم و از جانب ایشان بگویم در این روزهای آخر چه چیزی از ما درخواست میکنید تا آن را اجابت کنیم؟

پیامبر فرمودند من دوست دارم در روز قیامت پرونده امتم را خودم بررسی کنم و آنان را ببخشم.

فرشته وحی به جانب خداوند رفت و دوباره بازگشت و فرمود : خداوند فرمودند ای پیامبر ما دوست نداریم آبروی امت تو حتی پیش چشمان تو برود. محرم فقط ما هستیم.

چند روزی دیگر تا شروع مراسم معنوی اعتکاف باقی نمانده است. میلیون‌ها نفر آماده می‌شوند تا در این ایام دست از همه دنیا بکشند و فقط با دنیایی سراسر نور و امید ارتباط برقرار کنند. و چه عاشقانه است معتکف شدن.

ولی به راستی وظیفه ما در این زمان چیست؟ آیا فقط وظیفه داریم در ایام البیض معتکف شویم و یا صبح جمعه ندبه بخوانیم؟ اگر روزی امام‌ ظهور کردند و از ما پرسیدند برای یاری رساندن به ما چه تخصصی دارید چه جوابی باید بدهیم؟ آیا میتوانیم بگوییم آقا جان ما تخصصمان ندبه خواندن است؟ آیا امام با این کار تنها نخواهند ماند؟

آری. برای یاری رساندن به مهدی فاطمه(جانم به فدایش) باید مایی که ادعای شیعه بودن و انتظار کشیدن را داریم، متخصص باشیم. باید بتوانیم امام را در مدیریت کل جهان یاری کنیم.

پس همه با هم در این ایام عشق بازی با خدا عاشقانه از خدای خود بخواهیم ما را برای یاری رساندن به امام زمان آماده کند.

اوایل دیماه 1377 و به دنبال التهاب بوجود آمده در سطح جامعه در پی پروژه سنگین قتل های زنجیره ای رئیس وقت سازمان جاسوسی امریکا از بزرگترین حادثه در تاریخ انقلاب ایران در اواسط سال میلادی 1997 خبر داد. با اعلام این خبر روزنامه نگار مصری حسین هیکل در تحسین اجمالی خود در روزنامه الاهرام در مقاله ای با عنوان «بعد از کوزو نوبت ایران است» پیش بینی کرد در تابستان سال 1378 پیمان آتلانتیک شمالی به رهبری آمریکا با همان مدل حمله به کوزو و بدون هماهنگی و تایید شورای امنیت سازمان ملل متحد به ایران حمله کرده و ایران را بالکانیزه کرده و تبدیل به چندین کشور کوچک خواهد نمود.

با گذشت حدود 6 ماه از خبر فوق و با انتشار خبر توقیف روزنامه سلام در روز پنجشنبه 17/4/78 و قبل از اینکه مردم ایران از توقیف روزنامه مورد اشاره آگاه شوند خوابگاه دانشجویان دانشگاه تهران متشنج  شده و با هدایت منابع شبکه جاسوسی سرویس های اطلاعاتی بیگانه تجمع آشوب طلبان در مقابل خوابگاه مذکور به هسته های اولیه یک آشوب اجتماعی تبدیل شده و ارازل و اوباش و سیاسیون در لباس دانشجو ضمن تخریب و برخورد فیزیکی با ماموران نیروی انتظامی  با سر دادن شعارهای ساختار شکنانه و هتاکانه لحظه به لحظه بر ابعاد جغرافیایی و معنوی آشوب دامن زدند.

صبح روز بعد آشوب از پوشش دانشجویی و صنفی خارج شده و با گسترش به سطح شهر و با تحریک ارازل و اوباش در برخی خیابان ها تهران رسید.

روزهای شنبه و یکشنبه نوزدهم و بیستم تیرماه علیرغم توسعه فعالیت های نیروی انتظامی و امنیتی در سطح شهرها نه تنها از ابعاد آشوب کم نشده بلکه هر لحظه ضمن گسترش به شهرهای دیگر ابعاد جدیدی نیز پیدا کرد و عملا نیروی انتظامی و امنیتی را با استیصال مواجه می ساخت. آنچه که بیشتر از هر چیزی به استیصال نهادها و ارگان های انتظامی در کنترل بحران کمک می کرد حمایت برخی نفوذیهای دشمن و همچنین استفاده از برخی تریبون ها بود که حتی بصورت آشکار به حمایت از آشوب طلبان برخواسته و اقدامات نیروهای خودی را در کنترل حادثه خنثی می کرد.

روز دوشنبه 21/4/78 مقام معظم رهبری بیاناتی را برای مردم مسلمان ایران اسلامی بویژه جوانان داشتند که تاثیر عمیقی را در برداشت. در همین خصوص صبح روز سه شنبه 22/4/78  شورای هماهنگی تبلیغات پیشنهاد نمود در حمایت از فرمایشات مقام معظم رهبری فردا چهارشنبه 23/4/78 در مقابل دانشگاه تهران تجمع برگزار خواهد شد.

سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بر اساس رهنمودهای رهبر فرزانه انقلاب بدون آرایش نظامی و صرفا با تکیه بر حضور گسترده و سازماندهی شده بسیجیان ضمن استقرار در تمامی نقاط حساس و حیاتی تهران و با فعالیت های گسترده اطلاعاتی نسبت به شناسایی و دستگیری آشوب گران اقدام نمود.

با حضور مقتدرانه بسیجیان در صحنه در همان لحظه های اولیه و قبل از فرا رسیدن شب بحران فروکش نموده و شهر تهران آرامش اولیه خود را بازیافت و به این ترتیب توطئه دشمنان داخلی و خارجی نقش بر آب شده و تمامی تلاش های دشمن اعم از عملیات روانی، تبلیغات و ... در پناه حضور آرمانی بسیجیان خنثی گردید.

آنچه از لابلای اسناد و مدارک به جای مانده از این حادثه مشهود است این است که دشمنان انقلاب اسلامی مصمم بودند با گسترش آشوب های خیابانی و بهم ریختن مدیریت نظام زمینه را برای دخالت نظامی خارجی مهیا سازند.