فردا ولادت امام حسین(ع) هست. هرکاری میکنم نمیتونم شاد باشم. یه حس غریبی که در ولادت حضرت زهرا(س) و امام حسین(ع) پیدا میکنم. اصلا قاطی کردم. البته چند سالی هست که اینجوری قاطی کردم تقریبا بعد از ... بود که اینجوری شدم.
کسانی که دنبال دانلود مولودی برای این اعیاد زنجیره ای میگردن بهتر به بچه های قلم مراجعه کنن. خودم هم بهتر همچنان به فکر کردن ادامه بدم. امام مهدی(عج) کم بود امام حسین(ع) هم اضافه شد. تا بقیه اهل بیت(ع) نیومدن باید سریع جمع بندی کنم.
خدایا کمک کن

اردوی تخصصی مهدویت نگین زمان هم تمام شد. قبل از هر چیز باید از همه دوستانی که در اجرای این برنامه تلاش کردند قدردانی کرد.

مطالب خوبی در این اردو مطرح شد. هم در کلاس‏ها و در محفل‏های خصوصی. و الان من ماندم و انبوهی از اطلاعات بدون دسته بندی.

باید فکر کنم(!)

روزگار عجیب و غریبی شده است. هر روز میان خیابان یک نوع «خوردنی» مد می شود، ملت هم آن را در دست می گیرند و در ملأ عام می خورند. کوچک و بزرگ، پیر و جوان، تحصیل کرده و بی سواد هم ندارد! اصلا به این نکته توجه نمی کنند که وقتی یک نوع خوراکی مد می شود و آن را می خریم و در مقابل جمعیت روان در کوچه و خیابان و اماکن عمومی می خوریم، شاید کودکی یا گرسنه ای در همان لحظه، آن را ببیند و امکان تهیه آن خوراکی را نداشته باشد. کودکی که آن را در دست دیگران که دارند با ولع قورتش می دهند و از داغی یا از سردی و از چسبیدنش در آن هوا حرف می زنند، می بیند و ...
قدیم ترها یک رسم ایرانی و پسندیده باب بود که باعث می شد خانواده ها حواسشان باشد وقتی آش در منزل درست می کنند یا کباب روی منقل طبخ می کنند برای حیاط منزل محافظ می گذاشتند که بوی آن به خانه همسایه نرود یا مقداری از آن آش یا کباب را به همسایه های کناری تعارف می کردند. اما امروز مردم بسیار راحت و بی خیال ساندویچ، سیب زمینی آماده، ذرت مکزیکی، بستنی و یا ظرف های شکیل آیس پک(ICE - PACK) را دست می گیرند، قدم می زنند و با خنده و شادی و بدون توجه به اطرافیان آن را راحت می خورند!! پدربزرگ ها و مادربزرگ هایمان همیشه به ما توصیه می کردند وقت راه رفتن چیزی نخوریم، یا اگر می خوریم هوای اطرافمان را داشته باشیم تا کسی ما را نبیند. می گفتند اگر چیزی را بخوری که فرد دیگری با دیدن آن، همان خوراکی را بخواهد، دل درد می گیریم(!) و یا به مرضی دچار می شویم که نتوانیم دیگر از آن خوردنی بخوریم! آن وقت ها کوچک تر بودیم و شاید نمی دانستیم آن توصیه ها به خاطر این بوده است که همیشه یادمان باشد ما در حال زندگی در اجتماع هستیم و در تعامل متقابل با دیگران خوب است. حواسمان باشد که آنها هم حقی بر گردن ما دارند.

یکی از مسائلی که درباره عصر ظهور همواره مطرح می‌شود این است که امروزه با وجود پیشرفت‌هایی که در تولید سلاح‌های پرقدرت صورت گرفته آیا امام زمان(عج) می‌توانند با شمشیر بر سلاح‌های یشرفته پیروز شوند و بر مسند حکمرانی تمام جهان تکیه زنند؟

امروزه شماری از روشنفکران بر این باورند که آن حضرت نیز به سلاح‌های روز مجهز می‌شوند. اینان « شمشیر »  که به صراحت نام آن در روایات معصومان به عنوان سلاح آن حضرت آمده است را نمادی از « اسلحه » می‌دانند.

اگرچه هر کاری را باید بوسیله اسباب طبیعی آن پیش برد اما حضرت ولیعصر(عج) در زمان ظهور نه با سلاح‌هایی که امروزه متعارف است که با همان شمشیر و سلاح‌های دوران صدر اسلام به مبارزه و تشکیل حکومت خویش خواهد پرداخت.
در توضیح این مطلب لازم است چند نکته بیان شود:

1- در امور خرق عادت و ماوراء طبیعی، خداوند خود به اِعمال اراده خویش می‌پردازند و آنچنان این گونه امور را هدایت می‌کنند که به جریان طبیعی احتیاجی نمی‌شود. نمونه این مسئله را می‌توان در سرد شدن آتش برای حضرت ابراهیم یا سلطنت جهانی حضرت سلیمان بدون لشکرکشی و خونریزی دید. نمونه دیگر آن نبرد مردم حجاز با امپراطوری ایران و روم در جریان انقلاب جهانی پیامبر اکرم (ص) است که در آن نبرد سلاح‌های مردم حجاز اصلا سلاح جنگی محسوب نمی‌شد اما وعده الهی چنان بود که لشکر عظیم با آن سلاح‌های مجهز ناکام ماند.

2- یکی از القاب حضرت ولیعصر (عج) « مبدیء الآیات » به معنای ظاهر کننده نشانه‌های عظمت الهی است. یکی از علامت‌های عظمت الهی از کار افتادن سلاح‌های روز و بدون استفاده شدن آنها در مقابل اراده آن حضرت است.

3- حضرت ولیعصر مظهر شماری از اسماء الهی همچون « العدل » و « الحکیم » هستند و بدین ترتیب آنچه انجام می‌دهند بر اساس حکمت و عدل است. حال آنکه اگر بپذیریم که آن حضرت با سلاح‌های مرگ آفرین امروزی با یک انفجار جمع بسیاری از مردم را به کام مرگ بسپارند باید بپذیریم که آن حضرت شماری از بی‌گناهان را نابود می‌کنند و این مفهومی بجز بی عدالتی ندارد ولی عدل او چنان است که بجز معاندان، دیگران کشته نشوند.

بدین ترتیب ما بر این باوریم که آن حضرت نه با سلاح‌های کشتار جمعی امروزه، که با سلاح‌های قابل کنترل پیشینیان و صدر اسلام به گسترش عدل در جهان می‌پردازند.

شیعیان بعد از هزار سال با همراهی شصت زعیم توانستند انقلاب اسلامی را محقق سازند و امروز با زعامت نفر شصت و یکم (مقام معظم رهبری) این انقلاب را یاری می‌نمایند.

 دشمنان این انقلاب هیچ وقت راضی نخواهند شد که این انقلاب اسلامی جهانی شود به همین خاطر ما را در 360 درجه محاصره نظامی کرده‌اند و از سه طریق سه اهرم فشار به نام:

 1- حقوق بشر و نقض آن                       2-حمایت از تروریسم                         3- پرونده هسته‌ای 

ما را در تنگنا قرار داده‌اند.دلایل این حرکت دشمن هم اعلام هشدار به انقلاب اسلامی است که مبادا انقلاب اسلامی به خارج از مرزهای ایران راه پیدا کند.

 از زمانی که ما دست از خواسته‌های جهانی برداشته‌ایم نهضت جهانی در نظر مردم به یک موضوع رویایی تبدیل شده است. زمانی امام خمینی(ره) صبح تا شب نابودی کفر و اسرائیل را فریاد می‌زد و صدا از کسی بر نمی‌آمد اما اگر امروز یک دانشگاهی حرف از نابودی کفر در غرب و اسرائیل بزند دستگاه‌های امنیتی و قضایی او را به دادگاه خواهند کشاند.اگر رئیس جمهور حرف از نابودی اسرائیل بزند داخلی و خارجی با او برخورد می‌کنند. چون ملی گرا شده‌ایم. هرقدر بیشتر به مرزهای ملی نزدیک شویم ضربه پذیری بیشتری خواهیم داشت.

البته این حرکت صاحب دارد و در آخرت نیز اعمال ما معیار انقلاب اسلامی سنجیده خواهد شد چرا که برای این انقلاب حرکت از هزار سال پیش آغاز شده و پرچم آن به دست امام عصر خواهد رسید.

دشمن هم می‌داند روزی مهدی فاطمه(عج) امامت این انقلاب را آشکارا به دست خواهد گرفت برای همین دائما در ساعاتی که در روایات آمده است امام ظهور می‌کنند سرویس‌های اطلاعاتی دشمن در مسجدالحرام حضور پیدا می‌کنند تا همانجا کار را تمام کنند ولی متاسفانه خیلی از ما شیعیان این موضوع را باور نداریم.

 در نهایت برای تحقق نهضت جهانی اسلام باید ابتدا روند اصولگرایی به معنای قبول 5 اصل و 10 فرع شیعه درعالی ترین درجه محقق شود و همچنین شعارهای جهان شمول دوباره زنده شود چرا که امام عصر فقط امام ما ایرانیان نیست و تا زمانی که شعارها جهانی نشود نمی‌توان موانع ظهور در کل جهان را از بین برد.

 امروز همه جهان تشنه عدالت امام مهدی(عج) است.